อวกาศ เขตแดนอันกว้างใหญ่เหลือคณานับ นับเป็นดินแดนพิศวงงงงวย สำหรับมนุษย์ตัวเล็กๆอย่างเรา และขณะเดียวกันก็ยั่วยวนความอยากรู้อยากเห็นอยากสำรวจ ใครจะไปรุ้ซักวัน ดาวโลกที่เราอาศัยอยู่อาจใช้อยู่อาศัยไม่ได้ ดวงอาทิตย์ของเราอาจถึงจุดดับ ทรัพยากรธรรมชาติของเราอาจถูกล้างผลาญจนหมดสิ้น(อันนี้แน่นอน) หรือเราอาจต้องการที่จะแสวงหาสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างจากเรา แม้แต่แร่ธาตุหรือทรัยพากรในโลกอื่นๆที่อาจมีความแตกต่างจากบนโลกของเรามากมาย อาจนำคุณอนันต์มาให้แก่มนุษย์ชาติเหลือเป็นเอนกอนันต์ แต่การจะไปให้ถึงจุดนั้นได้เราต้องผ่านด่านเล็กๆสองสามด่านให้ได้ก่อน ด่านแรกคือแรงโน้มถ่วงโลกซึ่งดึงให้เราอยู่แต่บนโลกนี่แหล่ะตอนนี้นักวิทยาศาสตร์ก็คงกำลังหาวิธี ต่อต้านมันอยู่ สองคือในอวกาศอันเวิ้งว้าง ไม่มีอากาศ มีแต่ความหนาวเหน็บ และอุดมไปด้วยกำมันตภาพรังสีจากดวงดาวต่างๆ ซึ่งเป็นอันตรายต่อชีวิตอันเปราะบางของเราเป็นอย่างมาก เนื่องจากมนุษย์อาศัยอยู่แต่บนโลกซึ่ง มีอากาศที่เหมาะแก่การหายใจ มีอุณหภูมิและแรงดันที่เหมาะแก่ร่างกายของเรา การที่เราจะไปใช้ชีวิตอยู่บนอวกาศได้ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีชุดที่สามารถปรับอุณหภูมิ แรงดัน มีอากาศที่เหมาะแก่การหายใจ และต้องเป็นเกราะป้องกันร่างกายจากบันดารังสี หรือฝุ่นอวกาศที่อาจมาปะทะร่างกายของเราได้
ลักษณะงานนี้คือจงปั้นชุดนักบินอวกาศขนาดเท่าจริงในท่านั่ง และผลิตเป็นไฟเบอร์กลาสมา 2-3 ตัว ซึ่งก็ออกมาอย่างที่เห็นในรูปข้างร่างนี่แหล่ะครับ
